sábado, 17 de mayo de 2008

Miradas Sen Mirar

    Miradas Sen Mirar


  Henar chego ao metro; no anden xente esperando, cando de súpeto a súa mirada crúzase coa dunha mozo na súa mesma situacion; como todo o mundo nese momento ela aparto a mirada; e miro cara abaixo; Seguiria mirando aquel mozo? 
Chego o metro, o vagon estaba cheo, quedouse de pé mirando pola fiestra escura. Cando Henar observo de novo o vagon, cruzo outra vez a mirada con aquel mozo, porque a miraba?
         
      Baixase na mesma parada de sempre e chego á rúa, onde xa habia escurecido.
A rúa estaba vacia; mentres camiñaba sintio o eco duns pasos, miro de reojo; era aquel rapaz do meto. Comenzou a andar máis rapido; pero o ruído dos zapatos do mozo aínda a seguian. Comenzo a poñerse nerviosa; pola súa cabeza pensamentos estraños, dubidosos, porque a seguia? Quen era el?
Pero ao dobrar a esquina da rúa parouse esperandole.    O mozo achegábase cara a ela, cun paso firme e relaxado. De súpeto ao chegar á súa altura o rapaz non se paro, paso rozando o seu pelo e siguio adiante; Non dixo nada. Non volvio a cruzar con ela a súa mirada. Simplemente siguio andando.



II.Premio Relato Corto Castelao. Dia das Letras Galegas.UCM.